Czas
kwiecień – czerwiec 2009 roku
Kurator
Hanna Kuś
Projekt DÜRERY XX. LUBOMIRSKICH, którego zwieńczeniem jest prezentowana wystawa, nawiązuje do historii rysunków autorstwa Albrechta Dürera będących w zbiorach Muzeum Książąt Lubomirskich w Zakładzie Narodowym im. Ossolińskich. Na mocy układu pomiędzy Józefem Maksymilianem hrabią Ossolińskim a Henrykiem księciem Lubomirskim bogate artystyczne zbiory Henryka Lubomirskiego trafiły do Ossolineum. Wśród nich znalazła się duża kolekcja rysunków Dürera. Do roku 1941, kiedy Niemcy skonfiskowali rysunki, znajdowały się one w Muzeum Lubomirskich we Lwowie. Obecnie rozproszone są po zbiorach publicznych i prywatnych na świecie. Pozostałością owej kolekcji jest rysunek ukazujący brodatą Głowę starca.
Eugeniusz Get-Stankiewicz – inicjator projektu DÜRERY XX. LUBOMIRSKICH – zaprosił do współpracy wrocławskich artystów: zajmującą się szkłem Barbarę Idzikowską i tworzącego głównie w technice drzeworytu Romana Kowalika. Powstałe prace łączy ważny element – wszystkie zainspirowane zostały rysunkami Dürera z dawnej kolekcji Muzeum Lubomirskich. Niezwykle pomocna przy ich realizacji okazała się publikacja zawierająca reprodukcje wszystkich utraconych rysunków autorstwa Mieczysława Gębarowicza i Hansa Tietzego Rysunki Albrechta Dürera w Muzeum im. Lubomirskich we Lwowie, wydana w 1929 roku.
Prezentowana wystawa to jednak nie tylko przypomnienie o burzliwych dziejach owej kolekcji i jej odtworzenie w miedziorycie, drzeworycie i kompozycji witrażowo-rysunkowej. To także dialog współczesnych artystów z twórczością Mistrza z Norymbergii.
Barbara Idzikowska uczyniła głównym motywem monumentalnej szklanej kompozycji Dürerowski rysunek srebrnym ołówkiem – Madonna karmiąca Dzieciątko. Ten niewielkich rozmiarów rysunek, został powiększony przez Idzikowską ponad dwudziestokrotnie. Artystka w swoim rysunku na szkle użyła zmielonego szkła o barwie grafitu, nawiązując do srebrnego ołówka Mistrza z Norymbergii.
Związek Romana Kowalika z twórczością Dürera objawił się znacznie wcześniej niż na prezentowanej wystawie, artysta wykonał kilka lat temu kopię Dürerowskiej grafiki – Czterej Jeźdźcy Apokalipsy. Na potrzeby projektu DÜRERY XX. LUBOMIRSKICH Roman Kowalik podjął się przetransponowania między innymi na olchowe, czereśniowe i jaworowe klocki drzeworytnicze rysunków: Autoportret, Studium sześciu poduszek, Święta Rodzina, Chrystus jako Król Świata.
Przed laty inspiracją dla Eugeniusza Geta-Stankiewicza był niezwykle popularny na świecie Zajączek autorstwa Albrechta Dürera. Dziś fascynacja Mistrzem z Norymbergii jest równie silna i zaowocowała powstaniem kilkunastu miedziorytów. Get-Stankiewicz dokonał przekładu na płyty miedziorytnicze między innymi rysunków – Chrystus zdjęty z krzyża, Chrystus jako Król Świata, Madonna karmiąca Dzieciątko, Święta rodzina, Studium draperii, Koń. Powstałe miedzioryty wzbogacone zostały o artystyczny komentarz w postaci autorskiej grafiki. Całość oprawiona jest w passe-partout według szkoły „oszmiańskiej” projektu Geta-Stankiewicza, której wyróżnikiem są „wydzieranki”, stemple i złocenia.
Na wystawie pokazane zostaną klocki drzeworytnicze Romana Kowalika i płyty miedziorytnicze Eugeniusza Geta-Stankiewicza oraz wykonane z nich odbitki, co pozwala prześledzić proces twórczy artystów.
Szczególnie ważnym dopełnieniem wystawy będzie prezentacja Głowy starca Albrechta Dürera, jedynego zachowanego w zbiorach Muzeum Książąt Lubomirskich rysunku tego artysty. Ze względów konserwatorskich czas ekspozycji rysunku zostanie skrócony. Głowa starca zostanie pokazana w pierwszy i ostatni tydzień wystawy.
Roman Kowalik (urodzony w roku 1951, Koźle), studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu. Dyplom z grafiki i projektowania graficznego w pracowniach prof. Haliny Pawlikowskiej i prof. Macieja Urbańca w roku 1973. Od roku 1976 (z wyjątkiem lat 1980–1985) pracuje w macierzystej uczelni (od roku 1996 Akademia Sztuk Pięknych). Obecnie pełni funkcję kierownika Katedry Projektowania Graficznego na Wydziale Grafiki. Jego twórczość obejmuje prace w dziedzinie rysunku, grafiki artystycznej, projektowania graficznego, scenografii i konserwacji zabytków.
Barbara Idzikowska (urodzona w roku 1962, Różan), studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu na Wydziale Ceramiki i Szkła. Dyplom w pracowni projektowania szkła w roku 1988. Od 2004 roku w „Atelier Si, Pb...”, którego była współzałożycielką. Nade wszystko przekłada rysunek, głównie na szkle, tworzy też instalacje przestrzenne wykorzystując szkło, projektuje witraże.
Eugeniusz Get-Stankiewicz (urodzony w roku 1942, Oszmiana dziś Republika Białorusi), studiował na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej (1961-1966) oraz w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (1966-1972). Dyplom z projektowania graficznego pod kierunkiem prof. Maciej Urbańca. Obecnie jest profesorem na Wydziale Grafiki ASP we Wrocławiu. Cechuje go wszechstronność zainteresowań artystycznych i warsztatowych, z których na pierwszym plan wybija się miedziorytnictwo oraz rysunek.
